ابزارهای مورد استفاده برای کشیدنِ دندان قدمت چندین قرنه داشتند و برای قرن‌ها در این زمینه کاربرد داشتند. در قرن چهاردهم میلادی، گای د چالیاک، پلیکان دندان که ابزاری برای کشیدن دندان بود، اختراع کرد این ابزار که به منقار پلیکان (مرغ سقا) شباهت داشت، تا اواخر قرن هیجدهم میلادی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در این زمان، ابزار دیگری موسوم به کلید دندانپزشکی (که لابد این یکی هم شبیه کلید بود)، جایگزین پلیکان شد. کلید دندانی نیز به نوبه خود کنار رفت، و جای خود را به فورسپس‌های مدرنی داد که در قرن بیستم متداول شدند..
نخستین کتابی که صرفاً بر دندانپزشکی تمرکز کرده بود، کتابی بود که در سال ۱۵۳۰ میلادی توسط آرتزنی باچلین "Artzney Buchlein«نوشته شد. همچنین نخستین کتاب درسی دندان پزشکی که به زبان انگلیسی نوشته شد، کتابی به نام»اپراتور برای دندان» بود که توسط چارلز آلن در سال ۱۶۸۵ میلادی نگارش یافت. حدّ فاصل سال‌های ۱۶۵۰ و ۱۸۰۰ مصادف با سال‌هایی است که علم دندانپزشکی مدرن، توسعهٔ خود را آغاز نمود. در یکی از همین سال‌ها پزشک انگلیسی توماس براون در نوشتهٔ خود با عنوان «نامه‌ای به یک دوست» (انتشار در سال ۱۶۹۰ میلادی) که مشخصهٔ اصلی آن نوعی طنز در کلام او می‌باشد، به مشاهدات اولیهٔ خویش در ارتباط با دندانپزشکی چنین اشاره کرده‌است:
مومیایی‌های مصری را که من دیده‌ام، دهان‌های خود را باز کرده بودند و انگار در حال خمیازه کشیدن بودند، و گویی آفرودیت بدین گونه فرصت خوبی را برای مشاهده و بررسی دندانهای آنها فراهم ساخته بود!. در حالی که یافتن دندانهای فاسد یا کج و کوله در حالت عادی آنقدرها هم راحت و آسان نبود: و به همین دلیل در مصر، جایی که در آن تجربه و تمرین جز از طریق انجام عمل، و شناخت بیماریها جز از طریق تجربهٔ منحصربه‌فرد شخصی انجام ناشدنی است، این باید یک تجربهٔ حرفه‌ای مفید به شمار آید که در حالی که در تجارب حرفه‌ای دیگر تنها باید به موارد محدودی همچون ترسیم شکل ظاهری دندان، و حداکثر اندکی بهتر از آن قناعت و بسنده نمود، امکان بررسی حتی در مورد دندانهای پادشاه پیرهوس، فراهم شود. اما باید گفت که دو دندان این پادشاه بر روی سر او قرار داشته‌است!!
گفته می‌شود که علم دندانپزشکی را آنگونه که ما امروز می‌شناسیم نخستین بار در قرن ۱۷ توسط یک پزشک فرانسوی به نام پیر فوشارد ابداع گردید، و از این جهت از وی با عنوان «پدر دندانپزشکی مدرن» یاد می‌شود. از بین شمار زیادی از پیشرفت‌هایی که وی برای این دانش به ارمغان آورد می‌توان به استفادهٔ گستردهٔ او از پروتز دندان، ارائهٔ معرفی مقدماتی از پر کردن دندان به عنوان یک شیوهٔ درمانی برای پوسیدگی دندان و بیان این نکتهٔ مهم که اسیدهای مشتق از موادّ قندی همچون اسید تارتاریک پوسیدگی دندان را به عهده دارند.
